Feiten en omstandigheden

In deze zaak heeft een man letselschade opgelopen als gevolg van zelfdestructief gedrag in een politiecel. De aanleiding van het verblijf van de man in een politiecel was gelegen in het feit dat zijn echtgenote de politie heeft gebeld omdat in haar woning een levensbedreigende situatie was ontstaan. De man gaf in een overspannen toestand aan dat hij zijn jongste zoon iets wilde aandoen. Bij aankomst bij de woning hebben de agenten hem geboeid en meegenomen naar het politiebureau. De man werd ingesloten in een zogenoemde Riagg-cel. Hij werd daar door middel van camera'a geobserveerd.

De man vertoonde tijdens zijn verblijf in de cel zelfdestructief gedrag (lees: hij wilde zichzelf iets aandoen) door met zijn hoofd tegen de wanden en deuren van de cel te slaan. Later werd hij bezocht door een GGD-arts en door een verpleegkundige. Een psychiater besloot dat de man gefixeerd moest worden en agenten hebben dit als zodanig uitgevoerd. Hij verzette zich tegen de politie, maar stopte toen hij werd vastgehouden.

Op een later moment werd de man onderzocht door een arts, die ontdekte dat de man geen hartslag meer had. Hij moest daarom gereanimeerd worden en werd hij naar het ziekenhuis gebracht. Later ontdekten de artsen dat de man blijvende schade aan zijn geheugen had opgelopen en dat hij in verband met beperkingen van cognitieve functies afhankelijk is van de dagopvang en hulp van zijn echtgenote.

De motivering van de beslissing

De man en echtgenote voeren in hoger beroep aan dat de politie niet tijdig en adequaat heeft gereageerd en niet de nodige voorzorgsmaatregelen heeft genomen om letsel bij de man te voorkomen. De politie zou ook niet ingegrepen hebben toen dat nodig was om verdere schade te voorkomen. Daarnaast zou de man niet de medische hulp hebben gekregen die hij nodig had.

Het Hof ging in zijn arrest over tot beoordeling van de vraag of de politie onrechtmatig heeft gehandeld bij het verlenen van hulp, waar zij op basis van de Politiewet toe verplicht is. Het hof overwoog daarbij dat de politie de nodige zorgvuldigheid in acht dient te nemen bij het verlenen van hulp en alert dient te zijn op verslechterende toestanden. Het Hof stelt vast dat de man nadeel heeft ondervonden door de miscommunicatie bij de politie en daardoor niet eerder medische hulp heeft gekregen die hij op dat moment nodig had.

Het Hof benadrukt dat de politie verantwoordelijk is voor het ingrijpen bij gevaarlijk gedrag van een persoon, zelfs als er medische professionals aanwezig zijn. De politie beweerde dat ze niet mochten ingrijpen zonder instructies van medische professionals, maar het hof oordeelde dat het gedrag van de man zodanig zelfdestructief was dat ingrijpen noodzakelijk was. De politie had de man moeten fixeren om verdere zelfbeschadiging te voorkomen. Hoewel fixatie een ingrijpende maatregel is, deed zich in dit geval een uitzondering voor waarbij dat gerechtvaardigd was. De politie had volgens het hof dus veel eerder moeten beginnen met het proces om de man te fixeren in afwachting van de komst van de psychiater om de nodige medicatie toe te dienen.

Conclusie

Het hof kwam op basis van het voorgaande tot het oordeel dat de politie aansprakelijk is voor de schade die de man heeft geleden en nog zal lijden als gevolg van het onrechtmatige handelen van de politie. Het Hof vernietigd dan ook de uitspraak van de rechtbank die eerder heeft beslist dat de politie niet aansprakelijk is voor de schade.

De hele uitspraak lees u hier.